قانون جذب اين باور شبه علمي است كه افكار (خودآگاه و ناخودآگاه) بر زندگي افراد تأثير مي گذارد ، با اين استدلال كه آنها واحدهاي انرژي هستند كه موج انرژي مشابه موج ساطع شده را به فرد باز مي گردانند. اين ايده فاقد پشتوانه علمي است.

عبارت "قانون جذب" توسط نويسندگان ، تئوسوفها ، نويسندگان و فلاسفه استفاده شده است [نياز به منبع] به گفته طرفداران اين قانون ، اين بدان معناست كه افكار (احساسات ، عقايد ، خواسته ها و ...) كه فرد دارد (اعم از هوشيار يا ناخودآگاه) عواقب مربوط به آنچه مورد نظر است را ايجاد مي كند. اين روند به عنوان "ارتعاشات هماهنگ قانون جذب" توصيف مي شود. 1

قانون جذب هيچ مبناي علمي ندارد 2 و علم شبه محسوب مي شود. 3 محققان زيادي سو mis استفاده از اصطلاحات علمي توسط مدافعان اين قانون را مورد انتقاد قرار داده اند. 2 4 5 6. از نظر روانشناختي ، قانون جذب نيز مورد انتقاد شديد قرار گرفته است. نويسنده باربارا ارنرايش در كتاب "لبخند بزن يا بمير" به شدت از او انتقاد كرد.

فهرست مطالب

1 تاريخچه

2 اصل

3 انتقاد از قانون جذب

4 همچنين مراجعه كنيد

5 منبع

تاريخ

برخي از نويسندگان پيشينيان تاريخي "قانون جذب" را در آيين هندو 7 و از طريق هندوئيسم در تئوسوفي شناسايي مي كنند ، 8 اما در يهوديت ، مسيحيت نيز منابع ذكر شده است (متي 21:22 مارك 11:24) و zohar (كابال) وجود اين پيشينيان به معناي ارتباط تاريخي همه آنها نيست ، زيرا قانون جذب مي تواند در نتيجه تعصبات شناختي مشترك بين همه انسانها بوجود آيد. يكي از تكنيك هاي قانون جذب تجسم خلاق است. اگر به دنبال يادگيري تجسم خلاق هستيد اينجا كليك كنيد تا شما را با تجسم خلال آشنا كنيم

شرح جزئيات اين ايده ، بخشي از آن را مديون جيمز آلن (1864-1912) است ، كه در سال 1902 مقاله "همانطور كه ​​انسان مي انديشد" را منتشر كرد ("مثل يك انسان فكر كن"). بعداً والاس دلوايس واتلز (1860-1911) "علم ثروتمند شدن" (1910) و چارلز اف. هانل "سيستم كليد اصلي" ("سيستم كليد اصلي") (1912) را منتشر كرد. در طول قرن بيستم ، چندين نويسنده به اين آثار و ايده هاي موجود در آنها اشاره كردند.

اين قانون مي گويد كه از طريق انديشه مي توان مطلوب مورد نظر را جذب كرد. به همين دليل ، قانون جذب با قانون ذهن گرايي ، يكي از هفت اصل يا قوانين معنوي هرمس تريزميستوس ، كه در Kybalion ، كتاب تأليف شده توسط سه ابتكار ، همراه است ، همراه است. قانون ذهن گرايي مي گويد همه چيز در جهان يك خلقت ذهني است و انسان از طريق انديشه خود واقعيت خود را مي آفريند.

شروع

پيرواني كه قانون جذب را به عنوان راهنما قبول مي كنند ، از اين ايمان به حسن خير بودن قوانين جهان عمل مي كنند. برخي از پيروان اين اعتقاد تصديق مي كنند كه قانون جذب "قانون جهان" است ، زيرا از 100٪ مواقع بدون استثنا در مورد همه موجودات اعمال مي شود و چيزي نيست كه فرد در صورت اعمال يا عدم استفاده از آن انتخاب كند. مثال شباهت آن به جاذبه در اين زمينه معمولاً مورد استفاده قرار مي گيرد ، زيرا شخص نمي تواند تصميم بگيرد كه "در زندگي خود به گرانش" اعمال نشود "يا" اعتقاد نداشته باشد ". لازم به ذكر است كه اصطلاح "قانون" همان اصطلاحي نيست كه توسط جامعه علمي مورد استفاده قرار مي گيرد (به قانون علمي مراجعه كنيد).

برخي از طرفداران نسخه مدرن "قانون جذب" ريشه آن را به فيزيك كوانتوم نسبت مي دهند. به گفته آنها ، افكار داراي انرژي هستند كه انرژي مشابهي را توليد مي كند. براي كنترل اين انرژي ، طرفداران آن ادعا مي كنند كه چهار مرحله بايد دنبال شود:

دانستن آنچه شما مي خواهيد و درخواست جهان براي آن ("جهان" همان چيزي است كه فرد قبول مي كند ، مانند خدا).

تمركز افكار خود را بر روي شي مورد نظر با احساساتي مانند اشتياق يا شكرگذاري متمركز كنيد.

احساس يا رفتار مانند اينكه جسم مورد نظر قبلاً بدست آمده باشد.

براي دريافت آن باز باشيد.

آنها مي گويند ، تفكر در مورد آنچه كه فرد ندارد ، در ابديت نداشتن آشكار مي شود ، در حالي كه اگر فرد به اين اصول پايبند باشد و از افكار "منفي" پرهيز كند ، جهان خواسته هاي شخص را آشكار مي كند.

تئوسوفيسم تبتي ، Djwhal Khul آن را به عنوان قانون اساسي تجلي و قانون عالي اين منظومه شمسي تعريف مي كند. وي معتقد است كه اين قانون است كه دو قطب را متعادل مي كند ، زيرا قانون اقتصادي قطب منفي و قانون تركيبي قطب مثبت است. [ترجمه ترگمان] از ديدگاه انسان ، اين فهمي است كه خودآگاهي به شما مي دهد

انتقاد از قانون جذب

مجله Skeptical Inquirer10 جعل پذيري و آزمون پذيري اين ادعاها را مورد انتقاد قرار داد. منتقدان ادعا كرده اند كه شواهد ارائه شده غالباً حكايتي است و به دليل ماهيت خود گزينشي گزارش هاي مثبت و همچنين ذاتي بودن هر نتيجه ، اين گزارشات مستعد سوگيري تاييد و سوگيري انتخاب هستند. به عنوان مثال علي آلوسي ، فيزيكدان ، انتقاد كرد كه قابل اندازه گيري نيست و اين احتمال

منبع